Ktoś zgadnie, co czai się za naszym pokracznym tytułem? To koszmar z ulicy Wiązów – Freddie Kruger statystycznego Polaka uczącego się angielskiego – słówko: „specific”. Trudno zliczyć ile razy podczas moich lekcji i korepetycji słyszałem: „he’s very specific” lub „he’s got a specific sense of humor”. To błąd! Powinniśmy raczej powiedzieć: He’s a bit weird i He’s got a weird (peculiar) sense of humour. Ale uwaga!!! Nie w każdej sytuacji wolno nam potraktować „specyficzny” jako „weird” lub „peculiar”. Źródłem problemu jest nasze słowo „specyficzny”. Kiedy bowiem mówimy „To jest specyficznie polska tradycja” mamy na myśli „charakterystyczna dla naszego kraju” i, co ważne, nie sugerujemy, że jest ona w jakiś sposób dziwna czy osobliwa. Nie ma tu żadnego wartościowania czy zabarwienia emocjonalnego. Wówczas specyficzny = specific, specifically = specyficznie więc możemy powiedzieć „it’s a specifically Polish tradition”. Co innego jednak, kiedy zauważamy, że nasz znajomy ma dosyć specyficzne poczucie humoru. Tu mówimy nie tylko, że ma on charakterystyczny dla siebie sposób zachowania, oprócz tego dajemy do zrozumienia, że jest ono na swój sposób dziwne czy osobliwe. Powiedzieć „on się zachowuje dość specyficznie” nie jest neutralnym opisem sytuacji. Wówczas możemy przetłumaczyć „specyficzny” jako „weird”. Podsumowując:
- My, Polacy, mamy specyficzne poczucie humoru = unikalne, charakterystyczne = We’ve got a specific sense of humour.
- On ma specyficzne poczucie humoru = charakterystyczne+osobliwe = He’s got a weird (peculiar) sense of humour
